Nasikabatrachus sahyadrensis

Nasikabatrachus sahyadrensis Jest to gatunek z amfibii w rodzinie Nasikabatrachidae . Jego nazwa w języku angielskim to purpurowa żaba .

Podział

Zakres Nasikabatrachus sahyadrensis .

Jest to gatunek endemiczny do tych zachodnich Ghats w stanach Kerala i Tamil Nadu w Indiach .

Opis

Holotyp z Nasikabatrachus sahyadrensis, dorosłych kobiet, mierzy 70 mm . Jego powrót jest ciemny purpurowy (stąd jego angielskie nazwisko z fioletowym żaby ). Jego głowa jest mała, a kufa spiczasta.

Zachowanie

Film przedstawiający rechoczącego mężczyznę.

Gatunek ten większość roku spędza w ukryciu w ziemi i wyłania się z niej dopiero w czasie monsunu, trwającego około dwóch tygodni, w celu rozmnażania. Ten dyskretny styl życia może tłumaczyć, dlaczego ten gatunek został opisany na początku XXI -go wieku.

Taksonomia

Kijanka Nasikabatrachus sahyadrensis .

Według analiz genetycznych gatunek ten byłby zbliżony do endemicznej rodziny Sooglossidae występującej na Seszelach . Uważa się, że obie rodziny rozdzieliły się około 100 milionów lat temu, kiedy Indie, Seszele i Madagaskar były razem.

Gatunek został odkryty w październiku 2003 roku przez belgkiego Franky Bossuyt z Wolnego Uniwersytetu w Brukseli oraz przez Indian Sathyabhama Das Biju z Instytutu Badawczego i Ogrodu Botanicznego w Palode. Jednak zwierzę było już dobrze znane micowym populacjom, a jego kijankę, która szczególnie rośnie w wodospadach, opisano już w 1918 roku.

Etymologia

Rodzaj Nasikabatrachus, z sanskrytu nasika, „nos”, iz greckiego batrachus, „żaba”, odnosi się do spiczastego pyska tego gatunku (jedynego z tego rodzaju).

Jego nazwa gatunkowa, złożona z sahyadr [i] i łacińskiego przyrostka -ensis, „który mieszka, który żyje”, została nadana w odniesieniu do mica jego odkrycia, gór Sahyadrî, innej nazwy nadanej Ghatom Zachodnim .

Oryginalna publikacja

Linki zewnętrzne

Uwagi i odniesienia

  1. i b gatunków płazów Świata, oglądane podczas aktualizacji do łącza zewnętrznego
  2. Biju & Bossuyt, 2003: Nowa rodzina żab z Indii ujawnia starożytne powiązania biogeograficzne z Seszelami . Nature, vol. 425, s. 711–714 .
  3. (w) N. Annandale i CNR Rao, " Indkie kijanki ", Proceedings of the Asiatic Society of Bengal, tom. 13,